W północnej części cmentarza leśnego (Waldfriedhof) w Thuine znajduje się założony w 1957 r. przez Der Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge e. V. cmentarz wojenny. Składa się on z czterech kwater. W szczycie umieszczono wysoki kamienny krzyż.
W kwaterach pochowano blisko 270 ofiar drugiej wojny światowej. Są tu groby niemieckich żołnierzy Wehrmachtu i jednostek pomocniczych, groby 57 żołnierzy 1 Polskiej Dywizji Pancernej, którzy w większości polegli w kwietniu 1945 r. podczas walk o Dörpen i Papenburg oraz zmarli w latach 1945 – 1947 w polskiej enklawie w Emsland. Sześciu z nich pozostaje bezimiennych, a 6 grobów nie można obecnie zlokalizować.
Ponadto na tym cmentarzu wojennym pochowano 85 jeńców wojennych oraz robotników przymusowych (kobiety, mężczyźni i dzieci) z Polski, Rosji, Ukrainy, Litwy, Jugosławii i Francji, którzy zmarli w czasie wojny z wycieńczenia i chorób, a także po wojnie w obozach i szpitalach dla dipisów.
Na grobach ofiar znajdują się nagrobki w kształcie niewielkich krzyży wykonane z kamienia z wykutymi nazwiskami pochowanych. Na skraju kwatery IV umieszczona jest metalowa tabliczka z orłem w koronie i napisem w językach polskim i niemieckim: „1939-1945 Cmentarz wojenny 1 Polskiej Dywizji Pancernej” oraz podaną liczbą grobów - 57. Groby 4 żołnierzy znajdują w kwaterze nr III, gdzie pochowani są żołnierze Wehrmachtu. Czternaście grobów rozproszonych jest w kwaterze nr II jako „nieznani żołnierze”.
Identyfikację nagrobków ułatwia przejrzysty podział cmentarza na cztery kwatery, które przedstawione zostały na dużej tablicy z nazwiskami ofiar.
